Ik ben trots op ons. Een met ons bedoel ik dan mijn vrouw en mijzelf. Want het is gelukt, we hebben prei uit eigen tuin!. Nou zal een beetje moestuinder zijn schouders ophalen en mij uitmaken voor aansteller, maar ik ben er blij mee!

Je moet weten, het leven van een moestuinder gaat niet over rozen. Want het kan zo maar gebeuren dat je na 4 maanden kweken nog steeds preiplantjes hebt met een dikte van een spaghetti sliert. En dat is geen potlood dikte, dus de kans op een echte lekkere dikke prei is heel erg klein.

Maar niet dit jaar! Ik heb goed opgelet hoe anderen het doen en daarna mijn eigen variant hiervan gemaakt. Zoals je eerder gelezen hebt ben ik begonnen met twee grote plantenpotten waarin ik ben begonnen met zaaien. En wat een feest, het werkt echt!

En daar liggen ze dan, de eerste vier preien. Klaar om verwerkt te worden in een lekker gerecht. Want dat is toch wel het aller leukste, dat je met je mond vol tijdens het eten kan zeggen dat bijna alles uit eigen tuin komt… nou ja, een deel uit onze tuin en het merendeel komt van mijn schoonvader. Hij is een ‘constante stroom’ aan groente. Soms dan wel meerdere malen per week het zelfde, maar dat mag de pret niet drukken.

Binnenkort verwacht ik een stroom van knolselderij. Ook daar heb ik plantjes van gekweekt. Een deel bij ons in de moestuin, de rest naar mijn schoonvader. Straks lekker voor in de stamppot.

Maar nu eerst even blij met prei!

Veel moestuinplezier! …

Michel